De parel van Portugal

Hoera, we hadden pech

De afgelopen tijd hebben we ondervonden dat pech een positief ding kan zijn! Als je probeert ‘mee te bewegen’ kunnen er mooie dingen gebeuren. Je ontmoet leuke mensen die je willen helpen of je komt onverwacht op een plek waar je normaal nooit zou komen en waar je vervolgens de mooiste dingen beleeft. We beginnen hier goed in te worden, we stellen ons open voor avontuur, het onbekende en we laten los… Je krijgt pech? Balen. Niets aan te doen. Accepteer het, zorg ervoor dat het wordt gefixt en ga weer verder!

De wisseltruck

Op de camperplaats aan zee in Cascais was het prachtig weer met overdag een graad of 15, strakblauwe lucht en een zacht zeewindje. Er stonden behoorlijk wat campers om ons heen; wij stonden het dichtst bij de zee. Na een prachtige zonsondergang viel de duisternis snel in, tegelijkertijd ging het harder waaien.

Opgejaagd door de kou

De kou lijkt ons te achtervolgen. Hoewel het overdag maar rond de 10 graden is, is het in de zon onder een strakblauwe lucht erg aangenaam. Zodra de zon ondergaat duikt de temperatuur in een vrije val naar beneden.

Via het noord-Spaanse Asturië zijn we naar het zuidwesten gereden richting Portugal, op naar warmer weer. De weg naar Leon was mysterieus, de mistflarden raasden langs de ramen. Het vroor nog, als bewijs lagen er hoopjes sneeuw en ijs in de berm. Het waren zeer steile smalle weggetjes die wij voorzichtig omhoog reden. Op naar de Portugese zon, de navigatie ingesteld op de grens met Portugal. We hebben overnacht op een parkeerplaats langs de snelweg bij een chauffeurscafé, een beetje een troosteloze bedoening.

Puta Banditas!

Nadat we Frankrijk zijn ontvlucht in de hoop de winterkou achter ons te laten, zijn we terechtgekomen in Asturië, in het noorden van Spanje. Donderdag 5 januari was onze eerste klimdag. Yes, eindelijk! We zitten in het klimgebied Cordillera Cantábrica. De grootste steden in de buurt zijn Gijón en León en in de buurt zit nationaal park Picos de Europa.

We hebben geklommen in Otura (Asturias Centro). Een mooi klimgebied, een makkelijke aanloop van max. 15 minuten en zeer mooie rots. Alles lekker ruw, ondanks de populariteit van dit gebied. Deze klimdag was pure verwennerij, de lucht was strakblauw en in de zon was het lekker warm. We konden zelfs klimmen in t-shirt, heerlijk. Na zes routes vonden we het mooi geweest voor een eerste klimdag, terug naar de camper.
Opeens riep Gaab ‘hé, shit er is een wiel uit!’. Ik begreep het niet en dacht dat ze een van de autobanden bedoelde. Maar toen zag ik het ook…. Wat een klootzakken zeg, dat meen je toch niet!!!

H2O

Het boulderen in Bleau werd helaas niks, de temperatuur was onder nul graden, er viel natte sneeuw en het was erg mistig. 

De missie van 2 januari was “op zoek naar water” omdat de watertank was leeggelopen. Onze eerste ingeving was een benzinepomp. Bij de eerste benzinepomp was AL het water afgesloten i.v.m. flinke vorst. De overige benzinepompen konden ons ook niet helpen. Bij een andere pomp mochten we een jerrycan vullen in een fonteintje in het toilet. Maar helaas, de jerrycan paste niet onder het kraantje, grrrrrr.

Happy new year, happy roadtrip

Opeens is het dan zover. Onze roadtrip is begonnen!
We rijden nu in een ijzig en koud Frankrijk, op de E19 bij Lille. Nog 270 km en dan zijn we in Fontainebleau. De bomen langs de weg zijn wit, de eerste korte file hebben we gehad en er is een waarschuwing voor ijzel. Het lijkt wel of we op wintersportvakantie gaan…

Vrijdagavond (30 december) was voorlopig de laatste avond in ons huis; nog 1x genieten van een luxe warme douche en ons eigen lekkere bed. Zaterdagochtend vertrokken we definitief van huis. Het was nog even stressen om de laatste klusjes gedaan te krijgen en de allerlaatste spullen in de camper te proppen, maar het is gelukt. Alles is mee, de must haves, de nice to haves en zelfs de good to haves. En we hebben zelfs nog wat ruimte over.