Last stop: Sicilië

De ferry van Genua naar Palermo gaat om 23.00 uur. We hadden gepland om Genua in te gaan maar helaas, het regent pijpenstelen! Dat wordt een dagje rondhangen in de camper. ‘s Ochtends krijgen we een telefoontje van de ferrymaatschappij dat onze boot 3 uur vertraging heeft. Pfff, een lange dag resteert.

De lange overtocht van 21 uur met een ruwe zee was niet fijn. Gelukkig hadden we een cabine geboekt. Steef maakt dankbaar gebruik van de douche en overvloed aan water om haar haren te verven. Na een uurtje ziet ze er weer 10 jaar jonger uit. Een paar films en heel veel spelletjes later rijden we de volgende dag om 24.00 uur de boot af Palermo in.

San Vito Lo Capo

Palermo

Palermo is de hoofdstad van het eiland. Palermo staat qua verkeer bekend als het wilde westen. Niemand houdt zich aan de regels en rijdt zacht gezegd als een hufter. Ik pas mij aan en druk onze camper brutaal overal dwars tussendoor. Na 4 maanden zijn we niet meer zo snel onder de indruk van het Italiaanse temperament. We rijden linea recta naar Mondello, de “goudkust” van Palermo, waar we onze bus kunnen parkeren voor een rustige nacht.

Verjaardag

Als ik de volgende ochtend wakker word is het 3 december en ben ik jarig. Ik krijg een klein cadeautje van Steef. In een barretje nemen we een caffė met een brioche (zoet Italiaans broodje). We lopen langs de haven en kijken wat rond. Als we later naar een klimgebied rijden zien we opeens een schattige puppy rondlopen. Eh 1..? Ik zie er 4! We stoppen en gaan kijken bij de moederhond en haar kroost. Ach, wat zijn ze schattig!! We krijgen van de eigenaar het aanbod om er eentje mee te nemen. Oh nee dat is moeilijk, mijn gevoel zegt JA, maar mijn verstand zegt NEE.

Dit jaar hebben we zoveel leuke dieren ontmoet die we mee wilden nemen op onze reis. Als we ons gevoel hadden gevolgd hadden we nu een Ark van Noach vol met leuke honden, lieve katten en 3 gekke geitjes gehad. 

‘s Avonds willen we lekker uit eten. Het kost wat moeite een restaurant te vinden, in de winter zijn veel restaurants in Palermo gesloten. Uiteindelijk vinden we een bijzonder restaurantje, in een ‘enoteca’ (wijnhandel). We zijn de enige gasten. De ober is tevens de kok; hij spreekt alleen Italiaans en er is geen menu. We begrijpen dat we kunnen kiezen uit vlees of vis. Wat we precies hebben gegeten weten we niet, maar het was heerlijk authentiek Siciliaans eten.

Palermo, La Kalsa

Omdat het steeds regent komen we niet veel verder dan klimgebieden bekijken i.p.v. klimmen. Daarom besluiten we de oude stad Palermo in te gaan. Palermo heeft ongeveer 700.000 inwoners. Samen onder de paraplu bekijken we de beroemde wijk La Kalsa. Inmiddels komt de zon af en toe om de hoek kijken. Als we in de achterbuurt van deze wijk lopen voel ik mij niet veilig (ik ben echt bang).. snel doorlopen. Steef blijft maar foto’s maken, totdat een “donkere meneer” schreeuwt dat dat hier verboden is….. ja ja verboden foto's te maken, huh? Snel weer terug naar de beschaafde wereld. 

In de achterbuurt van La Kalsa, Palermo

De mooie kathedraal van Palermo

Markt Palermo

Sightseeing Sicilië

Uiteindelijk klimmen we twee dagen rondom Palermo maar we worden beiden niet geïnspireerd.  Dus tijd voor wat anders. We steken Sicilië schuin door naar beneden en gaan richting Siracusa, naar de Necropool van Pantalica (Unesco Werelderfgoed). Via een groene vlakte die eindigt in een doodlopende weg komen we aan bij de grootste “dodenstad” van Europa. Hier starten we een wandeling van een paar uur. De duizenden rotsgraven stammen uit de 12e tot 8e eeuw voor Chr. Tijdens onze wandeling passeren we honderden van deze speciale graven die door de hele kloof heen te zien zijn. We steken tot vier toe een rivier over via glibberende stenen en boomstammen, wat resulteert in een ‘natte zuup’ voor Steef.

Enkele van de vele rotsgraven

Douchen in de camper

We besluiten om in het natuurpark te overnachten. Er is hier helemaal niemand en het is zo mooi gelegen, op een hoog plateau 400m boven zeeniveau met uitzicht op de rokende Etna. Wow! Nu het begin december is kunnen we niet meer buiten douche. We gaan voor het eerst proberen om in de camper douchen, in onze mini-badkamer (80 x 90 cm, dit is inclusief wc, wasbak, douche en opbergkastjes). We hangen het douchegordijn op, zetten de boiler aan en een half uur later loten we wie de primeur krijgt. Ik win, ik krijg als eerste een warme douche, wat heerlijk!!! Uiteraard kan je letterlijk je kont niet keren, plakt het douchegordijn aan je vast en kan je onder het pisstraaltje nauwelijks je haar wassen, maar who cares?

Mini-douche in de camper

Vendicari

De volgende dag rijden we naar het natuurreservaat Vendicari. Het gebied ligt langs de zuidoostkust tussen Noto en Marzamemi. Het moerasgebied bevat enkele meren en duinen met een mediterraanse begroeiing. Dit reservaat is belangrijk als rustpunt voor de trekvogels. In december zijn hier de meeste vogels te zien. Vooral veel watervogels die in het ondiepe water naar voedsel zoeken. Wij hebben geluk en we zien enorm veel zwermen vogels, waaronder flamingo’s. We volgen een wandeling van 3 uur langs de kust. Omdat we verdwalen doen wij er bijna 4 uur over en komen uit aan de verkeerde kant van een meer. Langs een illegale route steken we het meer over via een kleine dam. Mede door onze goede bergschoenen blijven de sokken dit keer net droog. Het is een prachtige dag, frisjes met een waterig zonnetje.

Het kleine meer in Vendicari, het huisje is een
oude zoutmijn

Strand bij Vendicari

Ragusa

De volgende dag bezoeken we de oude stad Ragusa (Ibla) in het zuidoosten van Sicilië.  Dit is denk ik de mooiste stad die we dit jaar gezien hebben. De stad is gebouwd op een berg (520 m boven zeeniveau). Ragusa werd door de aardbeving in 1693 grotendeels verwoest en vervolgens in de stijl van de Siciliaanse barok opnieuw opgebouwd. Het staat vol met prachtige kerken en andere gebouwen. Er hing een aangename sfeer hier. Het stadje is in Italië ook beroemd vanwege de televisieopnamen van een populaire detectiveserie over commissaris Montalbano. Helaas zijn we hem niet tegengekomen.

Een blik op de wijk Ibla

Vechtpartij

‘s Avonds hebben we een goede overnachtingsplek gevonden (een ruime, goed verlichte parkeerplaats in een buitengebied met een barretje). We besluiten hier te gaan slapen. Ik kook eten en zie een politieauto vlak naast ons parkeren. Ze staan hier ongeveer twee uur met hun lampen uit en rijden dan weg. Hmm, vreemd… Dan blinderen we de ramen van de camper. Een paar minuten later horen we keihard geschreeuw en een hoop herrie. We gluren door een kiertje in de gordijnen richting de bar. Oh nee, ik zie een groep jongens met elkaar op de vuist gaan. Ze gooien met stoelen naar elkaar. Wat een agressie, een jongen ligt op de grond en wordt door vier anderen compleet in elkaar geschopt. Het lijkt wel een film… alleen dit is helaas echt! Er hangt een grimmige sfeer. Ik ben doodsbang en wil zo gauw mogelijk weg hier. Dus we gaan op zoek naar een andere slaapplaats.

Agrigento, Vallei der Tempels

Na ons eerdere bezoek aan Sicilië in mei dit jaar, stond dit nog op ons wensenlijstje. De vallei bestaat uit de overblijfselen van zeven tempels. De Concordia tempel (Griekse tempel, 440 voor Chr.) is heel goed bewaard gebleven en staat trots bovenop de heuvel van Agrigento. Ongelooflijk om te zien dat deze tempel nog zo goed in tact is gebleven. We lopen een paar uur rond en hebben dan genoeg van alle historie en cultuur.

Concordia tempel met beeld van gevallen Icarus

San Vito Lo Capo

We rijden naar de noordwest punt van Sicilië. San Vito is een levendige badplaats waar we in mei van dit jaar ook al waren en toen zag het zwart van de toeristen. Nu, in december, is het hele stadje in een diepe winterslaap. Alle hotels en appartementen zijn dicht, luiken voor de winkels, de meeste restaurants zijn gesloten en er is bijna niemand op straat. Wat een verschil met 6 maanden geleden.

We parkeren de camper voor de nacht en gaan slapen… De camper schudt heen en weer en het lijkt alsof ieder moment de dakramen van de camper worden geblazen. We besluiten midden in de nacht een andere plek te zoeken. Dit betekent: aankleden, spullen in de kastjes zetten, gordijnen open en rijden maar. Ik parkeer de camper tussen 2 rijen huizen in, dan staan we een beetje beschut. We proberen weer te slapen. Twee uur later hebben we nog geen oog dicht gedaan, we staan in een soort windtunnel. We besluiten opnieuw om te verkassen. En we verplaatsen weer de camper maar nu in een andere richting. Hier lijkt de wind iets minder en we gaan weer naar bed.

Klimmen

De volgende ochtend zijn we allebei kapot. Toch willen we klimmen. We zoeken een gebied op dat zoveel mogelijk uit de wind ligt. We klimmen een 6a en 6a+ die pittig aanvoelen. Dan ziet Steef een mooie 7a die ze wil klimmen. Steef klimt als eerste de 7a (we hebben het touw toprope ingehangen via een andere route) en ze klimt de 7a in een keer uit, wow!!! Ik besluit om de route meteen voor te klimmen want toprope ‘telt’ niet echt voor ons. Ik hang de setjes in en bam!!! 7a, weer eentje, zo blij mee. Steef gaat in haar 2e poging ook voorklimmend en klimt ook de route uit, bam!! Super blij en trots verlaten we het klimgebied. Dit moet gevierd worden. Vandaag hebben we ook ons 13 jarig jubileum, dus dubbel feest. We drinken een borrel in de camper.

De dagen erna klimmen we in verschillende gebieden. We worden af en toe geplaagd door een regenbui en sommige dagen is het erg koud en er is veel wind. We merken dat we langzamerhand minder gretig worden.

Brrr...

Klimdoel nummer 2

En dan opeens zijn er nog maar 2 klimdagen over, 1e en 2e kerstdag om precies te zijn.

Omdat ik  mijn jaardoel al bereikt heb (5 x 7a klimmen en de teller staat inmiddels op 7 stuks), had ik mezelf een nieuw doel gesteld: een 7a+. We gaan naar het gebied Nuovo Ossessione waar een mooie route zit. Steef zei die ochtend tegen mij: “hier is je kerstcadeautje, alleen je moet hem zelf ophalen, het hangt bovenin”. Op een papiertje had ze een hartje getekend met een 7a+ erin. Zo leuk bedacht!

Ik stap de bewuste route in zonder enig geloof dat ik dit echt zou kunnen. Ik hang de setjes in en met een hoop gekreun en gepiep kom ik met veel blocks in ieder geval boven. Steef probeert de route ook, maar vindt het halverwege te eng en besluit te stoppen. In mijn 2e poging  klim ik al veel soepeler dan de eerste keer. Ik heb nog maar 1 block; dit is wel een bijna onmogelijke pas voor mij. Op de terugweg werk ik deze pas uit. Uiteindelijk vind ik een oplossing voor de crux, maar deze is extreem moeilijk en ik weet niet of mij dit ooit gaat lukken. Steef doet een 2e poging, maar dan toprope (dan vindt ze het minder eng om moeilijke passen te maken). Ze komt nu wel boven, met een paar blocks. Zij doet de crux op een efficiëntere manier dan ik en ik denk “hé, dat is een mooie oplossing”.

Dit keer gebruik ik Steef’s oplossing voor de harde crux en houd de pas! De hierop volgende harde pas lukt ook. Wow, dit gaat heel goed, ik ga erin geloven! Ik moet nog door een overhang met tufa’s en daarna wordt de route makkelijker. Een paar minuten later jubel ik van blijdschap, mijn eerste 7a+ is een feit! Fantastisch om zo dit jaar af te sluiten. We hebben beiden heel erg veel progressie gemaakt met klimmen. We zijn fysiek een stuk sterker geworden maar nog belangrijker, mentaal zijn we enorm vooruit gegaan.

Een trotse Gaby bij de 7a+ Manni Mani

Camper pech - alweer...

Inmiddels hebben we nu zo’n 15x gehad dat de camper niet wil starten. Het gebeurt op de gekste momenten en het komt natuurlijk nooit goed uit. Na ongeveer 30-60 minuten wachten start hij meestal weer. We zijn het zat en gaan naar de Citroën-garage in Trapani. Hier ontdekken ze wel het probleem: de “scatola farfalle motorizzata’ moet worden vervangen (we begrijpen dat een of ander klepje niet sluit of open gaat), maar… het onderdeel is niet op voorraad en dus kunnen ze het niet op tijd maken (ivm ons vertrek eind deze week). Lekker dan. Maar gelukkig, het is een ‘piccolo problemo’. Jaja…

Op tweede kerstdag, na het klimmen, gaan we water halen bij de bron. Deze is in een dorpje, in een smalle straat, op een steil weggetje. Zodra ik de motor weer wil starten doet Kempie het niet. Oké, we wachten een half uur. Ik zet de stopwatch aan. Een half uur later proberen we camper weer te starten; het lukt weer niet!!!! Inmiddels wordt het koud in de camper en we hebben zin in onze kerstborrel. Weer een half uur later proberen we het nog een keer. Weer niet, we raken zwaar geïrriteerd en lichtelijk in paniek. Ik doe mijn best om positief te blijven. Na 2,5 uur kunnen we eindelijk starten en kunnen we verder. Na een paar welverdiende borrels en lekkere hapjes zijn we het leed alweer vergeten.

In de stromende regen water
vullen bij de bewuste bron...

De volgende ochtend maken we ons klaar voor vertrek. Vanavond om 23 uur gaan we met de ferry naar Genua en beginnen we aan onze reis terug naar Nederland. We hebben er zin in!

Gaby