Schitterend Sicilië

Attenzione, achtung, attention please…. Om 06.30 uur worden we gewekt door de intercom van de ferry. We pakken onze tas in en om 07.30 uur rijden we van de ferry af Palermo in. We laten het haventerrein achter ons en schrikken ons rot. Wat een chaos! Om ons heen zien we auto’s met mega hoge ladingen op het dak (wel een meter hoog). Er wordt van alles vervoerd: halve keukens, scooters, bedden, kippen, je kan het zo gek niet noemen.




Deze auto’s wachten op de ferry naar Tunesië. In Palermo lijkt het of niemand zich aan de verkeersregels houdt. Auto’s, scooters en motors rijden kris­kras door elkaar. Iedereen toetert, elke 10 seconden zie ik een bijna botsing gebeuren, maar het gaat steeds net goed. Wij moeten duidelijk wennen aan deze hectiek en het voelt als een ware cultuurshock. Later horen we van Sicilianen dat Palermo een vreselijke stad is om te rijden.

Volgepakte auto's in Palermo

San Vito Lo Capo

Een van de bekendste klimbestemmingen van Sicilië is San Vito Lo Capo; hier gaan we het eerst naartoe. Het is een prachtig plaatsje in de noordwestpunt van Sicilië met 5000 inwoners en ligt aan een azuurblauwe zee. 

San Vito Lo Capo

Er zijn ontzettend veel grote, mooie rotsmassieven (meer dan 900 routes). We waren in Sardinië al gewaarschuwd dat het op Sicilië in juni te heet zou zijn om te klimmen. Wij dachten, we zijn wel wat gewend en kunnen goed tegen de hitte (beter dan kou). Dat viel toch een beetje tegen. De eerste klimdag zijn we meteen onder de indruk van de schoonheid van de rotsen. Ondanks het feit dat het echt bloedheet is (en erg vochtig) klimmen we de ochtenden met veel plezier op de prachtige 3D-structuren met grote gaten en tufa’s. Wow, dit is denk ik het mooiste dat ik tot nu toe heb gezien. Echt fantastisch. In sommige routes zie je veel verschillende structuren (tufa’s, plaat, overhang, crack) echt geweldig.  We horen van andere klimmers dat San Vito nog niet eens de mooiste klimbestemming is van Sicilië….

Mooie rotsstructuur in San Vito

We vinden een hele toffe kampeerplek aan het strand (Baia Santa Margherita), we staan hier met een stuk of 20 campers en busjes verspreid over het rotsige strand. De zee is echt zo mooi blauw en kraakhelder. De watertemperatuur is zeer aangenaam (in tegenstelling tot Sardinië). Iedere dag na het klimmen zwemmen en snorkelen we. Wat is dit heerlijk!

Van onze Italiaanse camperburen kregen we tijdens de lunch iets lekker aangeboden. Het heet ‘canollo en cassata’, een zoete lekkernij hier uit de streek Trapani. Een krokant stuk bladerdeeg met ricotta erin, lekker zoet en romig. Later kregen we ook nog een zelfgemaakte borrel van hem, zgn. crème limoncello.

Als een vis in het water

Ongestoord in je camper bivakkeren met prachtig uitzicht op zee en een top klimlocatie.

Iedere ochtend komt op het strand een bakkertje langs. Meer heeft een mens toch echt niet nodig? 

Een van de mooiste wildkampeerplekken tot nu toe...

We horen geruchten dat “ons” strand vanaf 1 juni wordt afgesloten i.v.m. de start van het hoogseizoen. Na 6 dagen moeten we inderdaad deze fantastisch mooie, fijne plek helaas verlaten. Gelukkig vinden we snel een nieuwe slaapplek aan een ander strand (Bue Marino, in 2015 uitgeroepen tot mooiste kust van Italië), net iets minder mooi, maar nog steeds een fijn stekkie.

Bue Marino, La piu bella d'Italia 2015

Steef heeft inmiddels haar vishengel uitgepakt en is driftig aan het vissen. Een Italiaanse visser helpt Steef als haar aas weer eens aan de bodem vastzit. Aan het eind van de middag zegt hij dat ze een spinninghengel heeft en geen zeevishengel. Twee dagen later kopen we alvast een verjaardagcadeautje voor Steef, een ware zeevishengel van vier meter lang met allerlei attributen erbij (waaronder een doosje met levende pieren, die bewaard moeten worden in de koelkast, ieks!!!). Steef is helemaal blij, tot het moment dat onze buurman haar laat zien hoe je zo’n levende, spartelende worm met pootjes met een speciaal ijzeren tooltje helemaal in de lengte moet spiesen en hem vervolgens over het haakje en lijn moet schuiven. ECHTE mannen doen dit klusje met blote handen en zonder te gillen. Steef gebruikt gele huishoudhandschoenen en gilt als ze de glibberende worm door moet rijgen. Een paar dagen later vangt ze haar eerste vis. Nou ja, mini-visje… Ik hoor gegil en ik moet komen om het visje van de haak te halen… Hij is zo klein, dat we hem teruggooien in zee.

Wormen rijgen 2.0

Eriche

Na een paar dagen word ik wakker met een erg stijve nek en kan mijn hoofd nauwelijks draaien. Dat wordt dus niet klimmen. Op aanraden van onze Italiaanse buren gaan we naar het toeristische, middeleeuwse plaatsje Eriche, vlakbij Trapani. Het ligt hoog op een berg en is erg mooi. Na 2 uurtjes rondwandelen hebben we het wel weer gezien en gaan we lekker weer naar het strand.

Mooi straatje in Eriche

Pinksteren

Het wordt drukker en drukker in San Vito. We merken dat er ‘ander publiek’ komt, het lijkt erop dat heel Palermo naar dit plaatsje komt voor een lang weekend. Er hangt een vreemde sfeer, opeens hebben we geluidsoverlast, grote drukke families met oude campers, veel alcohol en een hoop herrie, troep en viezigheid. Wat verder opvalt dat er binnen een dag gigantisch veel afval ligt. Er worden complete vuilniszakken achtergelaten. Later horen we van een local dat hij Pinksteren vreselijk vindt omdat er allemaal raar volk komt en dat het hele stadje, de parkings en de stranden vol liggen met afval. Hmm, we hadden het dus toch goed aangevoeld, soms ga je aan jezelf twijfelen.

4 juni

Steef is vandaag jarig en 44 jaar geworden. Gelukkig ziet ze er nog steeds uit als een jong blaadje! We gaan vandaag niet klimmen en gaan luieren aan het strand. Lekker snorkelen, zonnen, vissen, lezen en ik doe een wasje en wat andere huishoudelijke klusjes. ’s Avonds gaan we uit eten (dat doen wij bijna nooit). We spreken af dat we een SAB-dag nemen (=Schijt Aan Budget).  Op advies van twee Italiaanse klimmers gaan we naar ‘Gna Sara’, een van de betere restaurants van San Vito. Ze hadden ons ook geadviseerd om de regionale specialiteit (Busiata alla pesto Trapanese = huisgemaakte pasta met aubergine, knoflook, verse tomaat, amandel en basilicum) te eten.  Zo gezegd zo gedaan. We genieten van verse tonijn en gekookte mosselen als voorgerecht. Als hoofdgerecht de specialiteit van de streek en een schotel met diverse vis waaronder calamari en octopus. Lekker wijntje erbij, we genieten dat we een keer niet hoeven koken in ons minikeukentje. We hebben een gezellige avond samen, op de een of andere manier hebben wij altijd wat te kletsen samen (ook na 12,5 jaar) en lachen we om van alles en nog wat.

Etna

We willen heel graag de Etna zien, de hoogste vulkaan in Europa. Het vulkanisch gebied is ongeveer 1250 km2 groot met een hoogte van 3350 meter. De Etna is een van de meest actieve vulkanen ter wereld. In 2002-2003 is er een enorme uitbarsting geweest, het toeristische complex (waaronder de berghut en de liften) op de noordkant is toen volledig verwoest en bedekt met lavastromen.

We nemen de Zuid Etna route via Nicolosi naar de grote parkeerplaats bij de Rifugio Sapienza op 1880 m. Daar parkeren we en blijven we slapen. We besluiten om de Etna op te lopen met een berggids omdat je dan veel meer achtergrondinformatie krijgt, maar ook omdat je tot plekken toegang krijgt waar je normaal niet mag lopen. Deze excursie is weliswaar een flinke aanslag op ons budget (€ 75,- per persoon), maar is het geld meer dan waard! Onze berggids (Massimo Flaccavento) is een “Guida Vulcanologica”. In maart dit jaar is er nog een uitbarsting geweest, waarbij veel schade aan de infrastructuur richting de top verloren is gegaan. Ten tijde van ons bezoek was het op de top nog steeds niet stabiel. Hierdoor mocht niemand naar de topkraters. Dat was even jammer, maar niets aan te doen. We mochten nu ‘slechts’ tot 2980 meter hoogte.

We hadden geluk want onze groep bestond uit maar 8 personen. (Een groep voor ons bestond uit 30 mensen!). We krijgen allemaal een helm mee en wandelstokken.

Mooi uitzicht op de top van Etna

Walking on the moon

Met de kabelbaan gaan we naar 2500 meter hoogte en daar begint de tocht. Het landschap is bizar, ruig en zwart, het lijkt op een maanlandschap. We lopen over een van de lavavelden: grote zwarte en bruine rotsblokken. Halverwege neemt de gids ons mee door een zogenaamde lavagang (hier moeten we een helm op, omdat het niet ongevaarlijk is). De lavagang is een soort tunnel zonder dak, waar de lava doorheen is gestroomd. Heel bizar om hierdoor heen te lopen.

Op 2900 meter - bijna op de top van Torre del Filosofo - gaan we pauzeren. De gids zegt dat we hier niet onze rugzak op de grond moeten zetten. Hij zegt “voel maar”, het gesteente is echt ontzettend heet (de hitte zat nog in het gesteente van de uitbarsting van maart 2017). Hij pakt een fles water en gooit dat in een ondiep gat. Het water begint keihard te sissen en het verdampt onmiddellijk. Dit gat is nog 200ºc, aldus de gids.

Zie het filmpje hieronder.

Onze gids weet veel mooie details van deze bizarre berg en vulkaan te vertellen.  Op de terugweg graaft de gids een beetje in een hoop stenen, haalt er een uit de grond en hij vertelt dat deze van de uitbarsting uit 2002 is. De steen was nog (lauw) warm!! Echt bijna niet te geloven, zo bijzonder.

De tocht was ongeveer 4 uur lopen en vanwege de puinhelling waarover we omhoog liepen, nog behoorlijk inspannend. Het is overigens ook mogelijk om vanaf het liftstation met fourwheeldrive voertuigen (Steef noemde het maankarretjes) omhoog te rijden, naar de top van de Torre del Filosofo. Iets minder avontuurlijk, maar wel makkelijker als je niet fit bent.

Afscheid Sicilië

Na deze fantastische dag moeten we weer verder op onze reis en verlaten (met pijn in het hart) het prachtige Sicilië. We hebben besloten om in de winter terug te komen, omdat het klimmen hier fantastisch is en het klimaat in de winter heel aangenaam is.

Via Catania rijden we naar de ferry in Messina, deze ferry overtocht duurt slechts 20 minuten. Op naar het vaste land voor een nieuw avontuur.

Foto's
Voor meer foto's van Sicilië, klik hier.
Meer foto's van Etna, klik hier.
Of kijk bij de Foto-albums op ons blog.


Gaby