Laatste weken Costa Blanca

Familiebezoek

Na een heerlijke week in Montanejos reden we naar Alicante Airport om mijn ouders op te halen. We hadden een mooie villa geboekt in Benissa, vlakbij Calpe. Benissa is een soort goudkust met alleen maar kapitale villa’s met zwembaden en privé-tennisbanen. Wat een rijkdom hier. De gehuurde villa was erg mooi. We hadden drie badkamers, drie slaapkamers, meerdere keukens en een groot zwembad en uitzicht op zee. Een eigen badkamer was heerlijk, wat een luxe! Deze was overigens groter dan onze complete camper.

Op het strand van Alicante

We hebben met mijn ouders wat uitstapjes gedaan rondom Calpe. Een bijzonder moment was dat ze meegingen naar een klimgebied om eens te kijken wat dat klimmen van ons nou precies is. We hadden een gebied uitgekozen in Guadalest zonder aanloop (dus je kon vanuit de auto de rotsen al zien). We zetten twee campingstoelen op het pad naast de rotsen en legden aan pa en ma (82 en 84) uit hoe alles werkt. Vervolgens klommen we enkele routes. Ze vonden het erg leuk.

Uitleg  klimmateriaal

We hebben erg genoten van het samenzijn met mijn ouders en deze luxe week (iedere dag douchen, 24/7 wifi, ruimte, een bed waarin je je helemaal kan uitstrekken  onbeperkt water uit de kraan, een wasmachine en droger.

Calpe, op de achtergrond de Penon d'Ifach

Na een gezellige en fijne week zetten we mijn ouders weer af op het vliegveld van Alicante. Op dat moment hadden we nog geen idee waar we hierna heen zouden gaan (carpe diem). Mijn vader werd er een beetje zenuwachtig  haha. We ‘moesten’ wel in de buurt van Alicante blijven, omdat een week later Owen naar Alicante zou komen voor een kort bezoek.

Sella

We besloten naar Sella te gaan, een van de bekendste klimgebieden van de Costa Blanca. De laatste kilometers van het weggetje naar Sella waren nogal avontuurlijk. De week ervoor had het op één dag 75 mm geregend, wat in de weide omgeving van Alicante voor flinke schade had gezorgd. De smalle weg was half weggespoeld, het asfalt afgebrokkeld, grote bomen waren ontworteld of “gewoon” met wortel en al naar beneden ‘geschoven’. Er stond een hek dat we niet verder mochten rijden (bewoners uitgezonderd). Eigenwijs besloten we dit toch te doen. Het was echt een puinhoop, wat een natuurgeweld! Er lagen flinke boomstronken en grote rotsblokken op het smalle weggetje, maar we bereikten veilig de parkeerplaats bij het klimgebied. Een fijne plek om wild te kamperen; er stroomt een riviertje waar we water uit konden halen. Er is ook een rifugio. We bekeken de berghut en vroegen wat een overnachting kost (misschien een goede slaapplaats voor als Owen komt)? Een overnachting kost € 5,- inclusief een douche, dus een interessante optie.

We klommen een dag in Sella en besloten hier over een week met Owen terug te komen. De volgende dag zouden we ergens anders gaan klimmen, zodat we een week later nog genoeg te klimmen zouden hebben. 

Pech

Terug bij de camper kwamen we erachter dat onze tablet het niet meer doet. Deze was pas 6 maanden oud; we hadden de tablet speciaal aangeschaft voor onze roadtrip. Het was een tablet waar een SIM-kaart in kon, omdat we in ieder land een SIM-kaart kopen en dan relatief goedkoop internet hebben. We besloten de Spaanse SIM-kaart in mijn telefoon te stoppen, maar dat paste natuurlijk niet (nano- en micro-SIM,…grr). Oké, dan snel naar de dichtstbijzijnde grotere plaats (Villa Joiosa) om een adapter te kopen en om op zoek te gaan naar gratis WIFI, zodat we konden opzoeken hoe oud onze tablet was i.v.m garantie enzo. Inmiddels was het 21.30 uur en reden we nog steeds rond, op zoek naar een plek waar we konden overnachten. We waren allebei chagrijnig, moe en hadden HONGER! We moesten echt snel een nieuwe slaapplaats vinden.

La Nucia

Op de route naar Guadalest (waar we weer wilden gaan klimmen) belandden we in La Nucia bij een erg mooi, groot sportcomplex en besloten hier te gaan slapen. Morgen zouden we wel weer verder zien. Het bleek een perfecte slaapplaats te zijn. Er zijn veel klimgebieden in de buurt, je kan er prachtig racefietsen en er is een klettersteig (link naar pagina klimmen). We hebben een erg leuke week gehad in La Nucia.

Racefietsen

We wilden op de racefiets naar Guadalest. De weg omhoog naar Guadalest was maar 12 km, hoofdzakelijk steil klimmen met behoorlijk wat haarspeldbochten. Na 5 kilometer gingen we langzamer en langzamer. Zelfs in de eerste versnelling kwamen we nauwelijks meer vooruit, we gingen zo langzaam dat we bijna omvielen (< 6 km / u). Na 6,5 km besloten we om te keren; hier waren onze ongetrainde beenspieren nog niet klaar voor. Binnen enkele minuten stuiterden we met zeer hoge snelheid naar beneden en we besloten een andere route te rijden. Na een hoop klimmen en dalen kwamen we in Benidorm terecht. OMG…

We vonden het vreselijk. Haha, ieder zijn vakantie zullen we maar zeggen. Toen we weer terug waren op onze parkeerplaats in La Nucia hadden we behoefte aan een douche. Steef liep het voetbalveld op en vroeg aan een trainer of wij daar mochten douchen. Die twee racefiets-chickies mochten wel even in de herenkleedkamer douchen. Nou dat hebben we geweten…

Klaar voor de eerste fietsrit

Andere activiteiten

De klettersteig bij Ponoch was helaas afgesloten (afgezet door de politie i.v.m. gevaar na de extreme regenval een week eerder). Wat gaan we doen? We liepen rond op het immense sportcomplex en keken naar de verschillende sporten. Onze aandacht werd getrokken door het zgn. ‘padel’, een kruising tussen tennis en squash. We keken naar verschillende mensen die dit spel spelen. In de padel-shop maakten wij geïnteresseerd een praatje met de eigenaar van de winkel. Hij vertelde dat inmiddels 4 miljoen Spanjaarden padel spelen. Het is een snelgroeiende sport in Spanje. Hij nodigde ons uit om het de volgende dag te komen uitproberen. Zo gezegd, zo gedaan, we ‘padelden’ ruim een uur, een erg leuke ervaring.

Meer familiebezoek

Op zaterdagavond arriveerde Owen (de zoon van Steef) op Alicante airport. Wat was het fijn om hem weer te zien! We sliepen met zijn drieën in de camper (heel erg krap, maar wel gezellig). 

En wat vond Owen ervan? Hieronder zijn ervaring:

"Na een drankje en even bijgepraat te hebben besluiten we op tijd te gaan slapen, ik ben moe van de reis en de volgende dag willen we vroeg op om richting de bergen te vertrekken. Dan begint de logistieke ramp. Met zijn tweeën in de camper gaat - naar wat ik heb gehoord - nog net; voor drie personen is het huis op wielen echter niet gebouwd. Met mama transformeer ik de bank, tafel en een aantal tassen tot een geïmproviseerd bed, terwijl Gaby in de badkamer haar tanden poetst. Als ik naar achter loop om mijn tas te pakken hoor ik haar roepen: “Kan ik de deur open doen?” Dit is in de camper zeker geen overbodige vraag, als je elkaar niet constant een deur in het gezicht wil gooien. Na elkaar nog vijf minuten in de weg te lopen kunnen we gaan slapen. Mama en Gaby achterin in het koninklijke bed (red.: het bed is 1.40m x 1.80m), ik voorin. Dan begint voor mij echt de pret. Het ‘bed’ is zo’n vijftien centimeter korten dan ik zelf en een gelijk vlak is het ook niet. Enkele uren lig in te malen tot ik uiteindelijk uitgeput in slaap val.
Als ik de volgende ochtend wakker word, begrijp ik pas waarom mama en Gaby zo enthousiast zijn over het ‘vanlife’. Ik trek de schuifdeur van de camper open en kijk uit op de zee waar op zo’n twintig meter afstand de golven op de kust breken. De zon schijnt en het is al warm. Het is maart. Gelukkig om mijn moeders weer te zien en genietend van het uitzicht gaan wij aan het ontbijt. Vanlife is zo slecht nog niet."  

Uitzicht eerste dag bezoek Owen

De volgende dag reden we door naar Sella, waar Owen in de berghut kon slapen – dat ligt toch iets beter dan het krappe bedje in de camper. We hebben twee dagen in Sella geklommen en Owen is het nog steeds niet verleerd. Het was erg leuk om weer met zijn drieën te klimmen net als vroeger, toen hij nog een klein garnaaltje was en 7b klom. We hebben genoten van het mooie weer en ze (Steef en Owen) dronken biertjes bij de camper, we hebben gebadmintond en gefrisbeed en hebben eindeloos gekaart.

Op de laatste dag van Owens bezoek gingen we naar Calpe voor een dagje strand. Het was heerlijk weer. Steef en Owen namen een frisse duik in de koude Middellandse Zee. We sloten zijn bezoek af met een heerlijk diner in een leuke strandtent.

We gaan elkaar missen!

Nog een paar dagen

We gaan direct weg uit Alicante. We hebben helemaal niets met deze stad en de omgeving. Inmiddels hebben we de Costa Blanca wel ‘gezien’, maar we hebben hier nog een laatste verplichting. Eind maart hebben we in Benidorm een afspraak voor de APK-keuring van de camper, dus we ‘moeten’ nog een paar dagen blijven.

We besluiten nog een dagje te gaan multipitchen (meerdere touwlengtes klimmen). We hebben geklommen op Sierra de Toix, vlakbij Calpe. Het multipitchen ging goed en we vonden het weer erg leuk.

APK en afsluiting

Op 31 maart moesten we weer terug naar Benidorm voor de APK van de camper. Het duurde allemaal erg lang en we zijn ruim 1,5 uur onder de pannen. Hier in Spanje moet je gewoon in de auto blijven zitten en een soort “wasstraat” inrijden met allerlei apparatuur voor de controle van de banden, remmen, verlichting etc., etc. De camper is weer goedgekeurd.

Daaaag Costa Blanca! Op naar Chulilla.

Gaby