Mooi Montanejos

Vrijdag 24 februari zouden wij vrienden treffen in Albarracin voor een weekje boulderen. We besloten een paar dagen eerder alvast die kant op te rijden. We waren in de omgeving van Gandia aan het klimmen en Montanejos lag redelijk op de route. Esther en Pieter van nonstopclimbing.nl hadden ons al eens getipt over Montanejos, waar je niet alleen kan klimmen, maar waar ook een warmwaterbron is. Dat leek ons wel wat, lekker zwemmen in de rivier, midden in de winter ;-).


De route naar Montanejos was erg mooi, vooral de laatste 30 km. Mooie groene valleien die veranderen in hoge bergtoppen, slingerende wegen, wat een prachtige omgeving!

Omgeving van Montanejos

Bij het plaatselijke toeristenbureau treffen wij een vriendelijke Spanjaard die ook nog eens Engels spreekt; dat is een redelijk bijzondere combinatie. We kregen een aantal wandelroutes en wat informatie over klimmen in de omgeving. Eerst willen we de warmwaterbron verkennen. De camper staat geparkeerd naast het riviertje dat al aangenaam warm aanvoelt. We volgen de bordjes “Fuente de los Baños” naar de bron, ongeveer 1 km verderop. Hier kan je dus lekker zwemmen, het water is het hele jaar door 25 graden Celsius. Wat een mooie plek: een soort bassin in een kloof met kristalhelder blauwgroen water. Het lijkt wel de Blue Lagoon in Spanje. We besluiten eerst te gaan wandelen en als afsluiting van de dag te gaan zwemmen.

Het is jammer dat het niet zo mooi weer is; het is erg bewolkt, ca. 15ºc en er is een flinke bries, de zon laat zich maar af en toe zien. Wat moet het er hier spectaculair uitzien met een blauwe lucht... We lopen de route “Los Estrechos”, 8.2 km en ca. 3 uur wandelen. De route start vrijwel boven onze overnachtingsplek. Binnen twee minuten moeten we al plassen. We trekken meteen de regenjassen aan want het begint te spetteren. Een minuut later komen we erachter dat we de markeringen missen. We zijn verkeerd gelopen, wat een sukkels. Na 500 meter lijken we al “verdwaald” te zijn. Dat schiet lekker op zo… 

We maken flink wat hoogtemeters. Na 45 minuten zien we het eerste wild rondlopen. Wat gaaf, er zijn hier veel gemzen. Het valt ons op dat er ontzettend veel grote, geknakte bomen en afgebroken takken op de grond liggen en ook (kleine en grote) rotsblokken die het wandelpad versperren. Zo hé, wat is hier gebeurd. Is er een orkaan langs gekomen of een lawine? Het wordt een leuke hindernisbaan zo. We moeten constant over takken heen stappen of eronderdoor kruipen. We ruimen flink wat takken op, we slepen ze van het pad af en gooien ze aan de kant. Misschien kunnen we hier gaan werken als boswachter? De man bij de VVV had wel gezegd dat we op een bepaald moment niet meer door konden lopen omdat er een grote versperring was (niet verder gespecificeerd), we zouden het vanzelf wel zien. Misschien bedoelde hij dit?

Het uitzicht is prachtig, we lopen over de kam van het gebergte. We kijken uit op de prachtige kloof met helblauw water. De hoge rotsmassieven zien er aanlokkelijk uit.

Na een paar uur lopen komen we uit bij een soort damwand. Er komt een grote “straal” water uit van ca. 10 meter doorsnede. Wat een gedonder en kabaal en wat een hoeveelheid water komt eruit, echt gigantisch. We lopen die richting op en al van grote afstand voelen we de waterdruppeltjes op ons gezicht. De snijdende wind in combinatie met die druppels maakt het onaangenaam. Ik durf er niet zo goed langs - je voelt de kracht van het water gewoon op je lijf. We lopen een stukje terug, is dit wel de juiste route? Dat is het, we moeten er echt langs. Gaab pakt mijn hand, ze voelt dat ik een beetje bang ben. Eerst heeft ze trouwens het briljante idee om de regenjassen aan te doen. Ik ga als eerste langs de bulderende waterstraal. 

Eerst word ik een beetje nat van de nevel, bij iedere extra stap wordt het natter en even later is het alsof ik onder een douche sta. Ik begin als een gek te rennen. Ik ben zeik en zeiknat. Ik gier van het lachen, wat een adrenaline kick. Onze broeken zijn doorweekt, de bovenkant is droog gebleven door de regenjassen. Die man van de VVV had hier overigens niets over verteld... En bedankt!

Ondertussen hebben we honderden omgewaaide bomen gezien die onze weg versperren, het wordt erger en erger. Op het moment dat we denken “waar had die man van de VVV het nou over?” is het pad opeens volledig versperd door vier hele grote omgevallen bomen en rotsblokken. We proberen er overeen te klauteren, we zijn immers klimmers… Dit lukt niet. We proberen er onderdoor te kruipen, dit lukt ook niet. Dwars er doorheen dan maar? We kijken elkaar aan en beseffen dat dit echt gevaarlijk is, omdat de berghelling waar deze puinhoop ligt ook vrij steil is. Aha, dit bedoelde onze vriendelijke Juan van de VVV dus. We besluiten om te keren en vervolgen de route via de weg (aldus geadviseerd door Juan).

Na een wandeling van 4 uur komen we terug bij de camper. We ‘doen’ snel een drankje en een snackje en willen in de laatste zon van de dag gaan zwemmen in de thermale bron. “Klop, klop” op de schuifdeur (die open staat). Er staat een vriendelijke, bebaarde Nederlandse camperaar die een heel verhaal begint. Hij zegt “we hebben elkaar vorige week ook al gezien”. Euhhh, wij moeten heel hard denken, geen idee, we herkennen de beste man niet. We hadden blijkbaar ergens op dezelfde plek overnacht. Hij heeft ons “onthouden”, we zijn waarschijnlijk een soort bezienswaardigheid (twee bloedmooie jonge meiden die zomaar alleen op pad zijn, haha). Leuk om even een praatje te maken, maar de meneer bleef maar kletsen. Daar ging het laatste beetje zon……  Na een goed half uur hebben we hem vriendelijk en beleefd afgekapt, we gaan nu echt zwemmen!!

Bij de bron snel de bikini’s aan en plons, erin! Het water voelde kouder dan die ochtend, door de wind en zonder zon... Ach, even doorbijten. Wow, het is februari en nog volop winter en wij zwemmen hier in een rivier tussen de bergen. 

We joelen en zingen en genieten van dit mooie moment; we hebben ons in weken niet zo fris gevoeld.

Fuente los Banos

De volgende dag  vertrekken we naar Albarracin voor een week boulderen. Life is good!

Foto’s
Klik hier om de foto’s van Montanejos te zien.

NB: Na een week Albarracin zijn we teruggegaan naar Montanejos, we vonden het zo mooi dat we hier meer tijd wilden doorbrengen. We hebben een heerlijke week gehad. 
Klik HIER voor de foto's (Montanejos, deel 2).

Meer info
Meer informatie over Montanejos, vind je hier.
Er staat een mooi promotiefilmpje van Montanejos op Youtube, die nog veel beter laat zien hoe mooi het daar is. Deze vind je hier.

Gaby en Stephanie